21
بهمن سال 95

جلسه ویژه رخداد معماری

ماموریت (غیر) ممکن برای تهران

همراه با نمایش فیلم تهران، مرثيه اي بر يك رويا 
 با حضورخانم ها گیتی اعتماد و شیما روشن ضمیر و آقایان کامران صفامنش، سید محمد بهشتی، فرهاد احمدی
محمدرضا حائری، علی کرمانیان، بابک شکوفی، مهرداد زواره محمدی، علی اعطا، امیرحسین پورجوهری، 

از قریه‏ی کوچکی که در حوالی سال‏های 960 هجری قمری مورد توجه شاه طهماسب صفوی قرار گرفت، تا کلانشهر امروزی، تهران تحولات کالبدی بسیار به‏خود دیده است. تهران، بستر تاریخ معاصر ماست. اینکه به تهران چگونه می‏اندیشیم و بر مبنای چگونه شناختی به شهر می‏نگریم، اینکه نقد ما به شهر، بر اساس چه میزان شناخت و درک و فهم از تهران رقم خواهد خورد، آینده‏ی این کلانشهر مملو از تضاد و پیچیدگی را رقم خواهد زد. تصویر تهران در ادبیات معاصر، در رمان و شعر معاصر، تصویر تهران در سفرنامه‏های دیگران و از زاویه‏ی نگاه بیگانگان، تصویر تهران در سینمای ما و تصویر تهران از زاویه‏ی دید معماران، شهرسازان و پژوهش‏گران شهری، هر یک قطعه‏ای از پازل فهم و درک ما از تهران را شکل می‏دهد. در نگاه فعالین و متخصصین حوزه‏ی شهری، معماران و شهرسازان، تهران در روزگار خوشی به سر نمی‏برد. حال تهران خوب نیست. بخش قابل توجهی از میراث فرهنگی و طبیعی تهران، در روند توسعه‏ی این شهر، نادیده انگاشته شده و از بین رفته و یا در معرض نابودی قرار گرفته است. حجم گسترده‏ای از اقدامات خارج از برنامه‏های ملاک عمل در شهر، به وقوع پیوسته و در یک کلام، محورهای توسعه‏ی کالبدی با ظرفیت‏های شهر، همسو و هماهنگ نبوده است.
تهران را چگونه باید اندیشید؟ آیا می‏توان برای متخصصین حوزه‏ی شهری، معماران و شهرسازان، ماموریتی متصور بود تا فردای زندگی این کلانشهر، بهتر از روزگار پیشین باشد؟ آیا این ماموریت، "ماموریتی ممکن" است؟